سابقه: مدل سازی داده های چند متغیره، همبسته و رتبه ای پزشکی معمولا دشوارتر تحلیل داده های پیوسته یا دو حالتی است. برآورد پارامترهای رگرسیونی در چنین مدلهایی به سبب ماهیت همبسته و رتبه ای داده ها، با روش های معمول، نظیر روش حداکثر درستنمایی بسیار زمان بر و مستلزم طراحی برنامه های کامپیوتری پیچیده است.روش بررسی: در این مقاله، طریقه به کارگیری یک مدل رگرسیون حاشیه ای بختهای متناسب برای تحلیل این گونه داده ها و همچنین استفاده از روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته را به منظور برآورد پارامترهای این مدل مورد بررسی قرار می دهیم. این روش مبتنی بر برآورد شبه درستنمایی بوده، انجام آن بسیار ساده تر از دیگر روشهای معرفی شده در این زمینه است. همچنین، ساختارهای مختلفی برای توصیف همبستگی بین متغیرهای پاسخ ارایه و روش برآورد هر یک معرفی می شود.یافته ها: روش تشریح شده در داده های به دست آمده از مطالعه وضعیت پریودنتال دانش آموزان 15-19 ساله تهرانی مورد استفاده قرار گرفت. با مقایسه نتایج حاصل از برازش مدل به کمک معادلات برآوردگر تعمیم یافته و روش حداکثر درستنمایی، مشخص شد که این روش برازش مناسب تری نسبت به روش حداکثر درستنمایی به دست می دهد.بحث: روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته، روشی مناسب و ساده برای تحلیل داده های همبسته و رتبه ای پزشکی است که می توان آن را جانشین روشهای پیچیده تری نظیر حداکثر درستنمایی کرد.

مقدمه: شدت بیماری مجموع فعالیت بیماری و آسیبی است که در اثر بیماری ایجاد می شود و ممکن است شدت درگیری یک ارگان با گذشت زمان تغییر کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی روند شدت بیماری آرتریت روماتویید در دوره ی مراقبت پس از تشخیص با استفاده از معادلات برآوردگر تعمیم یافته است. روش ها: در این مطالعه ی هم گروهی گذشته نگر، اطلاعات 107 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که در بیمارستان شریعتی تهران به مدت سه سال (97-1395) تحت مراقبت مداوم بودند، جمع آوری شد. شدت بیماری با استفاده از شاخص Disease activity score-28 (DAS-28) که یک معیار مهم بالینی با کاربرد گسترده می باشد، محاسبه و به عنوان متغیر پاسخ رتبه ای معرفی شد. یافته ها میانگین سن بیماران شرکت کننده در مطالعه در ابتدای پی گیری 12/13 ± 6/53 سال بود. در این مطالعه، 84 نفر (5/78 درصد) زن و 17 نفر (9/15 درصد) بیماران با سابقه ی مصرف سیگار بودند. تنها 32 نفر (3/10) از بیماران تحصیلات بالاتر از دیپلم داشتند. میانگین سطح سرمی ویتامین D در بیماران 3/23 ± 7/46 نانوگرم/میلی لیتر بود. در این مطالعه، شدت بیماری در طی زمان رو به کاهش بوده است. اگر چه روند آن خیلی کم رنگ و ضعیف است. طول مدت مراقبت (004/0 = P) و مرد بودن (038/0 = P) از عوامل مرتبط معنی دار با کاهش «شدت بیماری» تشخیص داده شد. نتیجه گیری با توجه به نتایج، کنترل شدت بیماری در طول دوره ی مراقبت وضعیت مطلوبی را نشان نمی دهد. علاوه بر مراقبت مداوم، اعمال سخت گیری بیشتر روی بیماران توصیه می شود.

در تجزیه و تحلیل مسائل رگرسیونی و به ویژه مدل بندی آماری بسیاری از داده ها مانند داده های اقتصادی، روانشناسی، علوم اجتماعی، علوم پزشکی، مهندسی و غیره با مشکل هم خطی در میان متغیرهای پیشگو و حضور نقاط دورافتاده در مجموعه داده ها مواجه می شویم. در چنین مواقعی برآوردگر کمترین توان های دوم معمولی منجر به برآوردگرهای نادقیق می شود. برای غلبه بر مشکل مشاهده های دورافتاده از روش های استوار استفاده می شود. همچنین برای حل مشکل هم خطی چندگانه استفاده از رگرسیون مرزبندی شده توصیه می شود. از طرف دیگر در شرایطی که واریانس خطا ها ناهمگن بوده یا خطا ها دارای خودهمبستگی باشند، از روش کم ترین توان های دوم تعمیم یافته استفاده می شود. در این مقاله ابتدا یک الگوریتم سریع برای محاسبه برآوردگر کم ترین توان های دوم تعمیم یافته پیراسته مرزبندی شده محتمل در مدل رگرسیون نیمه پارامتری پیشنهاد شده و سپس با استفاده از شبیه سازی به روش مونت کارلو و یک داده واقعی، کارایی برآوردگرهای پیشنهادی سنجیده می شود.

مقدمه: مراقبت با کیفیت و کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، می تواند از عوارض این بیماری مزمن پیش گیری کند و یا بروز عوارض را به تاخیر بیندازد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین وضعیت کنترل قند خون و تعیین عوامل مرتبط با آن در بیماران در دوره ی مراقبت پس از تشخیص با استفاده از معادلات برآوردگر تعمیم یافته بود. روش ها: در این مطالعه ی هم گروهی گذشته نگر، اطلاعات 500 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که در مراکز بهداشت استان گلستان تحت مراقبت مداوم بودند، به مدت سه سال (95-1392)، جمع آوری شد. برای هر فرد، تعداد نشانگرهای زیستی کنترل مراقبت (شامل قند خون ناشتا، قند خون غیر ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله) که در خارج از محدوده ی استاندارد بودند، شمارش و به عنوان متغیر پاسخ-با عنوان متغیر «تعداد نشانگرهای غیر طبیعی»-در نظر گرفته شد. این متغیر، می تواند اعداد 3-0 داشته باشد. عدد بیشتر، نشان دهنده ی کنترل کمتر قند خون است. یافته ها: سن بیماران شرکت کننده به طور متوسط 2/45 سال بود؛ 8/58 درصد شرکت کنندگان زن بودند. متغیر «تعداد نشانگرهای غیر طبیعی» در طول سه سال روند نزولی بسیار کندی داشت. نتیجه ی مدل نشان داد عواملی نظیر کم بودن مدت مراقبت (07/0-= b)، نداشتن سابقه ی خانوادگی دیابت (47/0-= b)، پایین بودن سن تشخیص بیماری (06/0-= b)، داشتن اضافه وزن (03/0 = b)، داشتن سابقه ی چربی خون (31/0 = b) و انسولین درمانی (24/0 = b) با متغیر «تعداد نشانگرهای غیر طبیعی» ارتباط معنی داری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، کنترل قند خون وضعیت مطلوبی را نشان نمی دهد و علاوه بر مراقبت مداوم و سخت گیری بیشتر از بیماران، لازم است وزن، چربی خون و درمان انسولین آن ها نیز کنترل شود.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

با تاکید بر استفاده از روش های کاهش و تعدیل بی پاسخی؛ که در اکثر آمارگیری ها روی می دهند، و با استفاده از معادلات برآوردگر وزنی، که راهکاری موثر برای تعدیل اریبی بی پاسخی است، به بررسی عوامل موثر بر وضعیت اشتغال افراد در ایران پرداخته شده است. به منظور بهبود برآوردها، از تعدیل وزن در چند مرحله؛ که از اطلاعات وزن پایه، وزن بی پاسخی و پیش بینی های جمعیتی بهره می برد، استفاده شده است. برآوردهای حاصل از معادلات برآوردگر غیروزنی؛ که از تعدیل های بی پاسخی و پیش بینی های جمعیتی چشم پوشی می کند، با برآوردهای حاصل از معادلات برآوردگر وزنی نیز مقایسه شده اند.

در این تحقیق یک روش عددی به صورت تقریب قطعه ای برای حل معادلات دیفرانسیل فازی معرفی می گردد. در این روش جواب مساله با یک قطعه ای چندجمله ای از درجه سه در هر زیر بازه از جواب بیان می گردد. مبنای روش، استفاده از بسط تیلور فازی تابع حول مقدار اولیه مساله معادلات دیفرانسیل فازی می باشد. وجود، یکتایی جواب و همچنین سرعت همگرایی روش تقریبی مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین نشان داده می شود که روش معرفی شده در مقایسه با روش اویلر [1] برای حل معادلات دیفرانسیل فازی تحت مشتق تعمیم یافته دارای دقت بیشتری می باشد.